Homo Homini Lupus (est?)

Een boek schrijven zonder echt een schrijver te zijn? Het proberen waard. Meer dan een halve eeuw ophoping van verhalen, gebeurtenissen, ervaringen, vaststellingen, analyses en conclusies. Tijd om de hersenen te ontlasten. Tijd om het externe geheugen aan te spreken. Vergiffenis voor het amateuristische geschrijf, maar de context is (voorlopig) belangrijker dan de vorm.

Het thema, de leidraad is Onrechtvaardigheid. Onrechtvaardigheid in de ruime zin van het woord. Onrechtvaardigheid bij moeder natuur, bij de mensheid, de buurman, bij het dagelijkse leven. Daaruit rijst de vraag : is de mens van nature slecht? Of zijn er goede én slechte mensen? Kan observatie en analyse dat ook aantonen?  Is de “gewetenscoëfficiënt” (GQ) berekend als exacte wetenschap zichtbaar en meetbaar?  Het verband tussen “onrechtvaardigheid ” en de “gewetenscoëfficiënt” ligt aan de basis van heel veel leed. In business, in de politiek, bij het geloof, bij familie & vrienden ….. 

Hersenen doen dingen met mensen die we maar niet vatten. Zijn mensen ziek of hebben sommigen gewoon pech? Aan de lezer om uit deze waarnemingen, vaststellingen uit te maken of dat bewijst dat de mens inderdaad van nature slecht is.  Reacties zijn niet aan de orde. Dit is geen revolutionair oeuvre, noch een filantropische kwestie. Het is niet de bedoeling de wereld “beter” te maken. Alles gaat zijn gangetje en daar is niets of niemand tegen opgewassen.  “Facts are facts”. Het mag eens gezegd en aangetoond worden. Een les moraal, in beide betekenissen.

“Leze wie het lezen wil”.